Ontbossing is het meest ernstige milieuprobleem in Sri Lanka. Het parelvormige eiland had 49% bosbedekking in 1920, – een heel bosareaal welteverstaan. In 2005 is het gedaald met  26%. Een bosareaal is van cruciaal belang voor de gezondheid van de bodem , de waterkringloop , het klimaat en de luchtkwaliteit.

Als we doorgaan met het kappen van bomen voor landbouw, houtkap of mijnbouw, zal de ontbossing in Sri Lanka in de toekomst rampzalig zijn, waardoor overstromingen, aardverschuivingen en bodemerosie kan ontstaan. Door de ijverige houtkap praktijken wordt ook de biodiversiteit in Sri Lanka aangetast. Sri Lanka heeft 751 gemarkeerde soorten amfibieën, vogels, zoogdieren en reptielen waarvan 21,7% endemisch is, en meer dan 3314 soorten vaatplanten, waarvan 26,9% endemisch zijn. Endemisch?! Alleen voorkomend in een geografisch gebied; die zich niet kosmopolitisch heeft verspreid. Dus, de flora en fauna voelen zich comfortabel in eigen land ( eigen eiland) en zijn niet zo reislustig aangelegd.

Bomen zijn super functioneel. We hebben onze lieve boom en tropische wouden nodig. Bomen geven verkoeling, leveren zuurstof en hebben een reinigend effect op de lucht. Weet je het nog uit de biologieles?  Bomen absorberen de overtollige koolstofdioxide (CO2) uit de atmosfeer, verwijderen deze en slaan de koolstof op, terwijl zuurstof wordt teruggegeven aan de lucht. In één jaar kan een hectare volwassen bomen genoeg zuurstof voor 18 mensen bieden.